Słowa magiczne

Amanda

Z pociągu wysiadła przestraszona dziewczyna. Miejsce wydawało jej ogromne i nieprzyjazne. Była tu całkiem sama, bez niczego. Jedynie w dłoniach ściskała czerwony zeszyt. Postąpiła krok do przodu i wysunęła przed siebie trzymaną w dłoniach rzecz.
- Proszę – mówi.
Zbłąkany wędrowcze, jeśli już tu trafiłeś, przyjmij dziennik dziewczynki i przeczytaj. Może akurat magia zawarta w słowach z pożółkłych już kartek urzeknie i ciebie.

Kolor jesieni

Pierwszy tego roku liść opada,
Miedziane kolory jesieni zapowiada.
Rudy kosmyk przed oczami miga.
Chce go schwycić – nie mam siły.
Chcę zapomnieć – wciąż pamiętam.
Widzę tylko iskry w oczach,
Czekam na tę burzę.

Amanda

***

Jedna kropla
opadająca na gładką powierzchnię stołu.
Jeden huk
wyrywający szloch z ludzkich piersi.
Jeden dzwon
oznajmiający nadejście pana.
Jedna godzina
w której ważą się ludzkie losy.
Jeden strzał
od którego pada człowiek.
Mnogie milczenie
choć wydaje się,
że wszystko wciąż mówi.

Amanda

Wolność

Chcę się uwolnić
uciec.
Dlaczego obcinacie mi skrzydła
i każecie pozostać w świecie?

Pamiętam urwany śmiech,
zapach cynamonu zimą.
Dotyk chłodnej dłoni
na policzku.
I ból.

Teraz zapominam
grodząc siebie i świat.
Jeszcze tylko jedna godzina
by w wolności dosięgnąć gwiazd.

Amanda

Boże Narodzenie?

Zapachem cynamonu
rozpoczął się dzień.
Niby jak co dzień
a jednak inaczej.

Daleko na niebie
pierwsza gwiazdka wschodzi.
Już teraz powinni
a nikt nic nie robi.

I tylko rząd twarzy
wygląda przez okno,
szukając wzrokiem
czerwonego samochodu.

Przyjechał czarny
i wszyscy wiedzieli.
Stali dopóty,
dopóki z kołyski
nie ozwał się płacz dziecka.