Pochwała Krukoństwa (całość)

Arien Halfelven

Uwagi przedwstępne:
Wiersz, jak większość mojej wszechforumowej twórczości, jest fanfikiem i tak go należy rozpatrywać. Za co z góry dziękuję. Tym niemniej, zawarte w nim bolesne przeżycia podmiotu lirycznego z całą pewnością kwalifikują go do poezji, proszę zatem o stosowne ubolewanie nad udręczoną duszą, zwaną dalej Osobą Mówiącą W Wierszu.

Uwagi wstępne.
Wiersz dedykowany w pierwszym rzędzie najkrukonnijeszej z krukońskich Ptaszyn, czyli Mithianie <adoracja mode on>.
W drugim rzędzie wszystkim zadeklarowanym Krukonom, zwłaszcza mieszkańcom tego Forum.
W trzecim rzędzie każdemu, kto choć raz poczuł rozterki egzystencjalne opisane poniżej.
Ad rem zatem.

POCHWAŁA KRUKOŃSTWA

Miałam ci ja mózga, lecz go zaniedbałam
Zamiast go używać, różdżką się zbywałam
Móżdżek mam w zaniku, już do wymienienia
Albo w Ministerstwie Magii zawieszenia.

Miałam ci ja z życia same przyjemności
Póki mi nie przyszło odkurzyć mądrości
A pod kurzem wieków i borsuczym puchem
Przestrzenie bezdenne, bezludne i – głuche.

Szef z jednego kąta grozi Cruciatusem
Z żalu – i bez wody – przyschnęły kaktusy
I prawda odwieczna się wtrąca w ten moment
Że czasami w życiu dobrze być Krukonem.

Żebym to ja miała krukońskie szponiska
To bym nie umiała nawet się wyiskać
Żebym to ja miała skrzydła jak Krukoni
Toby mnie wnet Hagrid pegazem pogonił
Żebym to ja miała dzioby jak Krukoni
Czas nie na dziobanie, lecz „Clerasil Tonic”.
Ale gdybym miała kukoński rozumek
Mój borsuczy łebek wart by był fortunę.

Miałam ci ja problem, mam ci go bez zmiany
Bo mój łeb - puchoński, chociaż, fakt, cacany.
Nie wytrząsnę z szaty krukońskiego kruka
Choć rozumu w głowie od tygodnia szukam.

Trzeba przysiąść fotel, pergamin rozłożyć
Krukońskiego ducha na trochę wytworzyć
Lenistwo na kołku zwiesić bez litości
I liczyć na wsparcie krukońskiej mądrości.

A tu borsuk drzemie z leniwcem pod rękę
I choć z kruka chętnie by mieli wyrękę -
Krukoński intelekt uśpili Drętwotą
I co ja mam począć z tą całą hołotą?!

Mieć krukońską duszę albo chociaż duszka
To jest lepsze wsparcie niż ciepła poduszka
Lecz warto mieć także złego nietopyrza
Kto twego leniwca kopnie niżej krzyża.

Gdybym ci ja była jak Krukoni cwana
To bym ja dostała stypendium dziekana
Gdybym jak Krukoni mądre księgi znała
To bym magisterkę raz-dwa napisała.
Gdybym ci ja była Krukonką z natury
To bym się uczyła zamiast pisać bzdury
Ale duch krukoński we mnie dziś szwankuje
Więc miast deklinacji, trochę porymuję.

Koniec <marny>
To pisałam ja, Osoba Mówiąca W Wierszu <wciaż Puchon>

Ata

Za te dzioby i Clerasil mogłabym zamordować, o, podła :P.

W tym wierszu nie ma ani jednego potkniecia, załamania rytmu, niedopracowanego rymu. Albo masz naprawdę duży talent, albo siedziałaś nad tym godzinami - ale w koncu Puchoni są pracowici (;...

Kurczę, nie bardzo wiem, co jeszcze można by napisać, mój krukoński, jako-tako ścisły umysł po prostu nie znajduje słów pochwały (;. Po prostu: świetnie. No.

Bądzia

Karmelia

O, Arien ^^ Cóż to za przyjemność widzieć Cię tutaj <dyg> Nie napisałaś jeszcze niczego, co by mi się nie spodobało, więc miast opinii ino dwa kwiatki wkleję.. ;)