Jeżycjada

Ata

Niezbyt ambitne książki, to trzeba przyznać. Jednak naprawdę pogodne, miło się czyta, no, i można się z nich trochę dowiedzieć - niezbyt dużo, ale takie np. realia Polski za czasów komuny, z pierwszych części...
No, i te łacińskie maksymy XD.

Czytaliście? która część podobała wam się najbardziej?

Mi ogółem te części, w których poznawaliśmy cztery córy Borejko (;. Czy też, no, te pierwsze książki poświecone im. Kwiat Kalafiora, Ida Sierpniowa, Pulpecja, Nutria i Nerwus (że też książka o Nutrii jest dopiero 10 z serii!). Rezta też jest fajna, ale te tak ajkoś najbardziej przypadły mi do gustu.

Jedno co straszne - to okładki XDD. Musierowicz raczej nie ma telantu plstycznego, oj, nie ma. Taka okładka do ostatniej Żaby... Uh, fuj fuj XD.

Jak myślicie, o kim będzie następna część - Czarna polewka? Ja stawiam na Tygrysa i Wolfiego XD. Tak mi tytuł ajkoś pasuje (;.

Aciak

Alhandra

Jeżycjadę bardzo lubię, tak samo zresztą jak wszystkie książki pani Musierowicz. Są takie pogodne i optymistyczne.

Jeśli chodzi o bohaterów, to uwielbiam całą rodzinę Borejków - no, może Pulpecję trochę mniej. (: Ale wszyscy są bardzo sympatyczni i nie sposób ich nie lubić.

A która książka podobała mi się najbardziej? Hm, chyba Kalamburka. To było... tak jakby wszystkie książki w jednym. Za to mniej podobały mi się na przykład Imieniny, ale to chyba z powodu bohaterów. XD

Louis Szalona · Gość

czytała, czytałąm jezycjade. Tylko 1 tomu nie bo cos nie mam przekonania;/
ogólnie to takie lekkie skiążeczki na odstresowanie, nic wiecej. Lubię najbardziej Tygryska- bo jest taką niepokorną indywidualistka:D
co do okladek- fakt, brzydkie są
A ostatnie tomy to już takie nudne się robią. Mi sie najbardziej podobała chyba "Kłamczucha" bo lubie Anielke i "opuim w rosole"- Aurelia rządzi!
pozdrawiam
Lusiek

Scarlet witch

[edit]ogólnie to takie lekkie skiążeczki na odstresowanie, nic wiecej[/edit]
Ja się nie zgorze. Zawierają w sobie podstawowe prawdy życiowe, nie są puste. Książki na odstresowanie to Plotkary i Pamiętnik ksieżniczki. Jeżycjada ukazuje miłość w rodzinie ale nie tylko. Podstawowe problemy codzienności, jak borykają się z nimi ludzie i jak sobie z nimi radzą. Może nie ma tu metafor i jakiś odkryć na temat życia, ale są to ksiażki mądre i czegoś uczące.

Ata

Ja włąśnie jakoś Aurelii nie trawie. Wkurza mnie, takie dziecko, no. I przez to nie lubię ani "Opium" ani "Dziecka piątku". Jakoś tak.

Przeczytaj "Szóstą klepkę", też fajna jest. Chociaż dużo w niej o Danuśce, a ona strasznie mnie wkurzała. Ale co tam XD.

A "Imieniny" mi się podobały XD. Hje, hje, a to im Róża numer wywinęła XD...

No, Tygrysek w Żabie to już metamorfozę przeszedł XD. W kochane dziecko sie zamienił - głupio tak trochę XD.
Za to Pyza poszła w dobrą stronę (;.

Aciak

Alhandra

Serpensja Tenebris

Czytałam. Owszem nawet ciekawe, ale nic nadzwyczajnego.

Przeczytałam wszysctkie, chyba, części. Są ciepłe, to trzeba im przyznać.

Ale to było dość dawno... no nie wiem 3-4 lata temu? W tym czasie przez moje życie przetoczyło się tyyle książek, że zatarły wspomnienia z Jeżycjady. Jednak cośniecoś zawsze się zapamięta. Dlatego też nie mogę zbyt wiele powiedzieć o bohaterach. Ale o ile pamiętam to chyba "Opium w rosole".

Tak. Zdecydowanie byłabym za zakończemiem serii na Kalamburce, bo dalej to już sensu nie ma tego ciągnąć. Akurat do tej części przeczytałam i dla mnie to koniec, jeśli chodzi o te książki.

Orchidea

Najbardziej lubie 'Idę sierpniową', bo jest tk trochę o mnie :), ale w sumie wszystki są fajne... no może poza Kłamczuchą i Dzieckiem piątku
A okładeczki mają swój urok :)

Alveaner

Zgadzam się, że ksiażki mało ambitne, ale mimo to przyjemnie się czyta - każda z nich opowiada przecież o wartościach jakże bliskich ludzkiemu sercu - miłości, wzajemnej serdeczności, rodzinnym szczęściu..

Najbardziej lubię (ukłon w stronę Orchideii) 'Idę Sierpniową' i 'Noelkę'.
Każda z nich opowiada o dziewczynie, która nie potrafi sobie poradzić sama z sobą - jest harda i zimna, a przecież potrzebuje tyle miłości.. !
Tak samo jest i ze mną, utożsamiłam się z nimi.

Alv.

Ata

Owszem, niezbyt ambitne mozna rozpatrywać na różne sposoby (;. Dla mnie te książki ambitne nie są, ot, coś miłęgo do poczytania... Fakt, jest tam wiele uczuć e te ce, ale żeby mnie jakoś skłaniały do refleksji, to nie zauważyłam.

Alhandra, moze nie tyle fani, ile kasa (;. Jednak trochę na popularnej serii książek można zarobić... No, a Musierowicz jest w koncu tylko człowiekiem, nie?
Co tam, następne częście się przeczyta :P.

Dziecka Piatku też nie lubię (;. Ale Kłamczucha całkiem fajna była :P! Choć racja, Idzie i Kwiatowi Kalafioru nie dorónuje :P.

Atuś

Orchidea

O ja sobie ostatnio postanowiłam odświerzyć i przeczytać jeszcze raz :)
Zupelnie inaczej je rozumiem, ale nadal jestem zauroczona. I zmieniłam zdanie odnośnie Kłamczuchy. Już mi się podoba. Może dlatego, że też byłam kłamczuchą, ale nareszcie się odzwyczajam od tego bzidkiego nawyku ;)

Ruby

Czytałam i mi się bardzo podobały. A najbardziej- ,,Kwiat kalafiora'' i ,,Imieniny''. Zaś niezbyt mi się spodobały ,,Tygrys i Róża'' i ,,Szósta klepka''.

Ruby

Ane · Gość

Tak, książki Pani Małgosi Musierowicz z pozoru wydają sie lekkie i mało wartościowe. Ale tylko z pozoru.

Autorka jest kobietą o niezwykłej wprost inteliegencji
( którą nie tak łatwo zauważyć przeciętnemu czytelnikowi ), która stwarza
swoim czytelnikom lepszy kawałek świata,
gdzie będą mogli leczyć swoje rany i zadrapania. Bo prawdziwą mądrością nie jest to, by opisywać świat z miną śmiertelnie poważnego, znużonego człowieka i wylać na kartkę swoje flustracje.

Sposób w jaki pisze książki jest przesycony ciepłem, mądrością i odwagą. Pani Małgorzata nie udaje, że zło nie istnieje. Ukazuje go z kpiną i żartem.
Trzeba umieć dostrzec tą grę, jaką prowadzi z nami autorka. W jej książkach prócz naturalnego, u niej, ciepła, odnaleźć możemy masę prześmiewczości i jakiejś ciekawszej formy buntu na to, co stoi na tym świecie na głowie ( np. politka ) A ponadto..no cóż -
pokazuje po prostu jak ważny jest w życiu optymizm i najważniejsza rzecz na tym świecie - dobroć. Po prostu dobroć.

Jej ksiażkami zafascynowany był ś.p prof. Zbigniewa Raszewski, wybitny poeta Czesław Miłosz i masa wspaniałych ludzi, któym nie jedno możemy zawdzięczać.
Polecam wam wszytskim ksiazkę ,,Małgorzata Musierowicz i Borejkowie'' napisaną przez Pana Krzysztofa Biedrzyckiego, człowiek o nieprzeciętnym rozumie i wspaniałym darze patrzenia.

Szkoda, że coraz mniej z nas tą umiejętność posiada.

EDIT
Widzę, że nie mogę postu zedytować, wiec tutaj sama siebie poprawię:
- tę umiejętność
- stoi

Nie możesz zedytować, bo nie byłaś zalogowana, kiedy wysłałaś swego posta. Poprawiłam tylko 'stoi', bo to pierwsze wyrażenie miałaś napisane poprawnie.
Nuna

Oprah Carwyn

Jeżycjadę znam i lubię. Taka miła lektruka na wakacje, niezbyt ambitna, ale za to ciepła. Uwielbiam Tygrysa, po prostu kocham ta postać. Zapewne dlatego, że z charakteru nieco mnie przypomina, ubóstwiam Nutrię, Robrojka i Gabrysię. Ojciec Borejko budzi we mnie mieszane uczucia - coś pomiedzy pobłażliwością, lekką sympatią, a niechęcią.
Moje ulubione tomy? "Noelka", "Tygrys i Róża", "Ida Sierpniowa", "Kwiat Kalafiora". Najgorzej, moim zdaniem, wypadła pani Musierowicz "Żaba". Pisana zdecydowanie na siłę i pod publikę, a cała akcja między Tygrysem, a Wolfim (Wolfi! Kocham Wolfiego!) dzieje się za szybko. Zdecydowanie.

Issa

Jeżycjadę kiedyś pochłaniałam, teraz przystopowowałam, może nawet troszkę wyrosłam już z tych książek, lecz nadal je lubię i czasami wracam do jakiejś części. Musierowicz ma naprawdę fajny, lekki styl, pisze z humorem, jej bohaterzy nie są idealni, mają problemy podobne do czytelników, przez co jeszcze bardziej lubię jej książki. Świetna autorka.

Wuka

Jeżycjadę lubię. Może nie jest to jakaś ambitna lektura, ale lubię.
Każdy z bohaterów ma jakiś swój wyraźni typ psychologiczny za co cenię te serię. Mi najbardziej przypadła do gustu Bebe. Trochę jestem do niej podobna (nie mam na myśli wyglądu).
Znalazłam forum o Jeżycjadzie. O Czarnej Polewce piszą w tym temacie [link widoczny dla zalogowanych]

A moje ulubione części?
Szósta klepka
Kłamczucha
Kwiat Kalafiora
Ida sierpniowa
Brulion Bebe B.
Nutria i Nerwus
Żaba
Pulpecja

Ata

No, taki tam ejst misz-masz, jeśli chodzi o postacie, że każdy znajdzie coś dla siebie, prawda (;?

Przeczytałam tylko pierwszą strone, bo na wiecej nie miałam siły XD. To moje lenistwo XD...
Teoria, ze to moze być o Pyziaku interesująca, chociaż wtedy trzeba by się chyba cofnąć w czasie, nie? Jak W Kalamburce... Bo takie wyjaśnianie aktualnych losów Pyziaka to tak... Nie wiem, no. Bzdetnie.

Ja podejrzewałam, ze to będzie coś o Tygrysku i Wolfim, ale, nie wiem, no, zobaczymy.

Atuś

Gość

Ehh.. Jeżycjada. Uwielbiam.

Mam kupione wszystskie części, do Żaby. Cała ta seria bardzo przypadła mi do gustu. A już najbardziej spodobała mi się Kalamburka. Tam dowiadujemy sie o całym zyciu Mili i kim dla niej jest Gizela. Część ta pokazuje, jak okropne było wtedy żcie w naszym kraju i jest w sumie dosyć smutna. Do przemyślenia. Zdecydowanie najbardziej mi sie podobała :)

I owszem, miło czyta sie te ksiązki, ale nie uważam, że są one do przeczytania i zapomnienia. M.Musierowicz pokazuje, jak ważny dla każdego jest dom. Przykładem może być Ida sierpniowa. A mianowićie Liścieccy. Jestem pewna, że gdyby mieli taki dom, jak dom Borejków, to staliby sie zupełnie innymi ludźmi. Lisieckich widzimy później, między innymi, w Pulpecji, gdzie są łysymi wandalami, którzy wszytko rozwalaja i dręczą innych (Brulion Bebe B.) Właściwie, to w każdej z tych ksiązek można znaleźć jakis morał, dobrą myśl. trzeba sie tylko wczytać.

A Czarna Polewka ma dotyczyć (tak przeczytałam w Gazecie Wyborczej) dalszych perypetii Laury i Wolfiego oraz Róży i Frycka.

Pozdrawiam

korniszonek

Ata

Wiecie, ze dziś widziałam "Czarną Polewkę" w Empiku? Ale nie kupiłam, kasy nie miałam. O.

Mi było tych Lisieckich szkoda. Bo oni ne byli tacy źli, tacy, jak Nutria i Pulpa, w końcu się wrazem z nimi bawili, a wyrosło z nich takie... Takie coś. Ech. Szkoda chłopaków, po prostu. Mogli wyrosnąć na kogoś, ale niestety - wyrośli na łysych dresów, jak sama zauważyłaś. Przykre, o.

Atuś

*Olka*

Jeżycjada jest świetna , mówcie co chcecie, ale Pani Musierowicz ma klase!! (pochwalę się, że jedną jej książkę mam nawet z autografem :) )
Wszystkie części są takie ciepłe i dobre, czytając je witam starych znajomych, z uśmiechem "wchodzę" do pachnącej kuchni Borejków i podświadomi utożsamiam się z niektórymi postaciami...Najbardziej lubię Gabrysię , braci Żeromskich i Natalię. Denerwuje mnie Aniela i czasem Laura (nie znoszę też Pyziaka). Jeżycjada jest niby taka prosta, łatwa i przyjemnia, ale według mnie porusza ważne problemy.Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy...
"Czarną Polewkę" już prezczytałąm, uważam, ze bardzo dobra...następna to "Sprężyna"..Wie ktoś może jakiego bohatera będzie dotyczyć??