Idiotyczny problem z płcią przeciwną :(

Morgana_LaFay

Na wstępie proszę o wyrozumiałość, bo nie łatwo mi o tym pisać. Może komuś to się wyda głupie albo ktoś stwierdzi, że na siłę wyszukuje sobie problemy, ale zapewniam, że dla mnie to poważna sprawa.

W ogóle nie potrafię się dogadać/porozumieć/zaprzyjaźnić z żadnym osobnikiem płci przeciwnej. Nie potrafię zachowywać się swobodnie w towarzystwie chłopaków, nie potrafię żartować z nimi jak z dziewczynami (wśród których uchodzę za błazna w pozytywnym znaczeniu tego słowa). Mam w klasie kilku inteligentnych i naprawdę wartych bliższego poznania osobników, ale nie potrafię przełamać lodów i otworzyć się. Może to wynika z tego, że mam niską samoocenę i mimo wszystko wydaje mi się, że każdy facet patrzy tylko na urodę.

PS Dodam jeszcze, że jestem hetero w stu procentach. Czasami to mnie nawet nawiedza myśl, że do końca życia będę samotna :(

PS2 Nie oczekuję jakiejś super rady, która zmieni moje życie, ale kilku słów od serca. I jeszcze raz proszę o niezlekceważenie.

nundu

Dobrze zatem. Nie zlekceważę Cię. Ale też super rady się nie spodziewaj. Niezbyt dobra jestem w te klocki. Może to dlatego, że jakoś nie mam wielkiego problemu z zawieraniem przyjaźni czy to płci żeńskiej, czy też właśnie męskiej.
Z tego, co hipotetycznie mogę Ci powiedzieć... Nie zmuszaj się, aby koniecznie od razu sie przed nimi otwierać. Dobra znajomość potrzebuje czasu. Na razie musisz sie posuwać małymi kroczkami (gasz... w jaki ja ton wpadłam). Najlepiej jakbyś trzymała sie blisko znajomej, która ma wielu kolegów i często z nimi gada, np. na przerwach. Lub też którąś poproś, żeby tak z Tobą po jej znajomych chodziła. Wtedy, nawet jeśli przy pierwszych spotkaniach bąkniesz tylko kilka słów, przy nastąpnych będzie już łatwiej. Z czasem przestaniesz mysleć o męskim osobniku obok i z przyzwyczajenia palniesz jakąś śmieszną głupotę. A potem będzie już z górki.
Teoretyzując.
Oczywiście zaproponowałabym CI również jakieś ognisko z procentami, bo te najszybciej załatwiaja sprawę, ale nie wypada. Poza tym czasem na drugi dzień żałuje się każdego słowa. Więc właściwie odradzam.
Co do samooceny - w tym Ci raczej nikt oprócz Ciebie nie pomoże.
A jeśli chodzi o stosunek chłopaków do urody dziewczyn - niestety w większości przypadków tak jest. I nawet jeśli w sumie chłopak jest inteligentny i jest z nim o czym pogadać, zawsze pozostaje kwestia pierwszego spojrzenia. I choć zadażają sie chwalebne wyjątki, ładniej, zgrabnej, zadbanej brunetce łatwiej przychodzi zdobycie akceptacji niż dziewczynie z kilkoma kilogramami nadwagi, ze zmianami trądzikowimi na skórze i włosami koloru mysiej skórki. I wiem, że teraz mogą sie na mnie za te słowa posypać gromy.
Nie będziesz sama, Morgi. Jak powiadają, każda potwora znajdzie swego amatora ;)

Nuna

Jędras

Kejtova

Morgano, mi też się wydawało, że w nowej klasie mogę mieć problemy z zawieraniem znajomości wśród chłopaków, bo oni są naprawdę 'inni' XD. Co prawda w gimnazjum często gęsto to właśnie z płcią przeciwną lepiej mi się gadało, nie wiem, może dlatego, że oni są mniej zawistni, ale mniejsza o to.
Ważne jest Twoje podejście. Ja wszystko zaczynałam powoli. Spytałam się o jakąś drobną rzecz i badałam, czy można dalej prowadzić rozmowę. No, i nalezy wiedzieć, co oni lubią, w sensie, czy mają jakieś hobby. Jeden kolega jest kolarzem, więc pytałam się go o te wszystkie pierdoły z tym zwiazane, drugi gra w ręczną, więc zawsze też temat jest. Trzeba znaleźć jakiś grunt. I teraz jest tak, że z chłopakiem, który nie gada z żadną z dziewczyn [wyłączając mnie], ja mam kontakt! A piękna nie jestem, wierz mi. Przeciętna uroda, to wszystko.
Musizz się przemóc, wierzę, że Ci się uda. ;)

Pozdrawiam
Keja

Ata

Jędras, jako osoba, która ma problem z zawieraniem znajomości (potem już sie rozkręcam i naiwjam, ale wypowiedzieć te kilkanaście, kilkadziesiąt parę słów - koszmar!), powiem ci, że można mieć dużo argumentów i w ogóle, ale cieżko je czasem wykrztusić. W necie to zupełnie inna sprawa, klawiatura wszystko przyjmie, natomiast podejść i zacząć dyskusję - olaboga, ile to stresu kosztuje...

Ale trzeba po prostu to zrobić. Dużo by ci dało znalezienie naprawdę fajnych ludzi, co do których wiesz, ze cie nie wyśmieją/nie zignorują/i tak dalej, co ja zrobiłam na LSMie. Wiem, że cieżko określić, czy ktoś jest fajny, zanim z nim nie pogadasz, ale... Zawsze możesz spytać się koleżanek, nie? Albo, jak radziła ci Nuna, podczep sioe pod koleżankę. Głupio tak stać z boku i przysłuchiwać się rozmowie, ale tak będzie tlyko na początku, zobaczysz (;.
Trzymam kciuki :*.

Atuś

dementora

Hmmm... Mnie się wydaje, ze to problem który zdaje sie również kiedys miałam. Że nie chodzi o konkretny cel, tylko ogólnie płeć przeciwną (;
Po prostu żyjąc jako dziecko w podstawówce głównie sie p[rzebywa i gada z dziewczynami. Tym bardziej jak się ma kompleksy i jest sie nieśmiałym.
Nie wiem ile masz lat, ale np. w moim przypadku to wszystkich chłopaków dobrze poznałam dopiero w sumie w 1 liceum ^^ teraz rok temu. Tzn. wczesniej raczej gadałam z nimi, ale malutko.
Ogólnie musisz sie pozbyć kompleksów i uwierzyć w siebie. Ludzie moze i są wzrokowcami, ale jesli chodiz o samą przyjaźń, a nie szukanie miłości, to się tak nie patrzy na wyglad. Moze trochę, ale przyjaciele na to nie patrza,m zapewniam Cię. Mówisz jeszcze, zes jest rozbrykana pozytywnie. Po prostu brykaj również w towarzystwie innych. Jak mowila Nuna, trzymaj się z kolerzanką jakąs, która ma wielu kumpli. Wmów sobie, ze chłopak to też człowiek i można z nim gadać jak z dziewczyną XD. Masz brata??? :P

Nie wiem, czy w tym co napisałam jest jakaś pomoc, ale mam szczere chęci, żeby Ci pomóc (;

Dede

Morgana_LaFay

Na początku chciałabym bardzo serdecznie podziękować wszystkim, którzy się tu wypowiedzieli.