Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą...

Cornelia Cole

Zobaczyć rajd i... nie zginąć

Wczoraj na Rajdzie Strzelińskim doszło do tragedii. Rozpędzony Peugeot 206 wypadł z drogi i przejechał po skarpie, z której rywalizację obserwowała trójka młodych ludzi.

Młoda dziewczyna i młody chłopak, którzy na rajd przyjechali z Wielkopolski zginęli na miejscu. Kolejna młoda kobieta w szpitalu walczy o życie. Załodze fizycznie nic się nie stało. Jednak rana w psychice młodych rajdowców pozostanie zapewne do końca życia.

Nie pora to i miejsce na rozważania, kto był winny tej tragedii. Czy trasa rajdu była dobrze zabezpieczona, czy młodzi ludzie (z Waszych komentarzy wynika, że była to para, która w rajdach była zakochana niemal tak samo, jak w sobie) znajdowali się w miejscu dozwolonym czy nie. Tym zajmie się prokurator... Czy jednak rzeczywiście ktoś w tym wypadku zawinił? A może to był po prostu splot nieszczęśliwych okoliczności...?

Link: [link widoczny dla zalogowanych]
Artykuł jest z poniedziałku, tragedia miała miejsce w niedzielę.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Tak się składa, że dziewczyna, która zginęła, chodziła ze mną do klasy. Sara... Śliczne bajkowe imię... Złote włosy, jasna cera, morskie oczy...
Jeszcze kilka dni wcześniej, przed tą tragedią, razem śmiałyśmy się, żartowałyśmy, rozmawiałyśmy. Miała siedemnaście lat i mnóstwo planów na przyszłość.
Teraz zaś - pozostała tylko pamięć o jej uśmiechu.

Może i była to "śmierć na zyczenie"... Wynik bezmyślności, pojawienia się w niedozwolonym miejscu... Ale dla przyjaciół tej pary, rodzin, również dla mnie - wszystko pozostanie tragedią. Tragedią, z którą nie sposób się pogodzić.

Każde z nas mogło tam stać. Każde z nas mogło teraz nie żyć.

Nie pisze tego po to, by obnosić się z żalem i bólem. Chcę jedynie pokazać, że siedemnaście lat to za mało by umierać. Nie jest wcale tak, że dramaty nas akurat nie dotykają. Każdy ma po co żyć. Czasem jednak nie ma na to szansy.

Mam nadzieję, że udało mi się przekazać to co chciałam, że udało mi się wzbudzć radość z życia i świadomość, że każdy odchodzi, często w najmniej spodziewanym momencie.

Spieszmy się kochac ludzi, tak szybko odchodzą...

[*]

Nel

Kejtova

[*]
Neluś, bardzo mi przykro. :*
Jednakże wszyscy twierdzą, że trasa była bardzo dobrze zabezpieczona, a oni stali w zakazanym miejscu...
To nie zmiania jednak faktu, że zginęli ludzie, tak młodzi ludzie, przed którymi życie stało otworem.
Takie tragedie uświadamiają nam, że życie jest strasznie kruche. I nalezy cieszyć sie nim w każdej sekundzie, w każdym momencie. Nie wiemy bowiem, kiedy przyjdzie jego kres...
[*]

Pozdrawiam
Keja

dementora

Neluś, przykro mi z tego powodu. Bardzo :*
W tym roku umarło 3 kumpli mojej koleżanki, wszystkich znałam tylko z opowieści. 2ch popełniło samobójstwo, jeden - bardzo ważny w życiu tej koleżanki - przedawkował narkotyki. Wiek 17-18 lat. Ja to przeżywałam bardzo, kolezankę udało mi sie wyciagnąc z rozpaczy...
Straszne jest to, ze życie jest takie kruche, a najgorsze są uczucia i to, jak boli strana bliskiego, a nawet nie bliskiego, każdego człowieka.
Po prostu tragedia..
Wypadek jak wypadek, bezmyślne i nieodpowiedzialne.
[*]

Neluś, trzymaj się! Na pewno musi być ci ciężko :**

Dem

Amanda

[*]
Wielką to było tragedią i bez różnicy na ile współwinne były ofiary, zginęli ludzie młodzi z mnóstwem planów.
Zgadzam się z tobą Nel, że siedemnaście lat zbyt mało by umierać.
Nikt nie zginął mi w wypadku ale mojego przyjaciela zabrała mi choroba. Kiedy umarł w lutym tego roku był w trzeciej klasie LO i planował zdawać na UJ na prawo. Nie zdążył.
Mimo choroby był zawsze człowiekiem pogodnym i pełnym energii.
Współczesny świat za szybko zabija.
[*]

Cornelia Cole

Ja właśnie wróciłam z pogrzebu Sary... Jakoś się już do kupy zebrałam, ale tak ciężko...

Na takim pogrzebie nigdy nie byłam, a zawsze jeżdżę, ilekroć umrze ktoś z rodziny lub znajomy. Dzisiaj po prostu pękało mi serce, kiedy patrzyłam, co się dzieje... Siostry Mariusza, którą na siłę rodzice podnosili z ziemi i wyprowadzali z cmentarza nie zapomnę pewnie do końca życia... Tak samo mamy Sary, która stała zupełnie jakby właśnie rozrywało jej duszę...

Nel

dementora

Brak mi slów... Człowiek mógłby być jednak nieśmiertelny, co? Na ziemi, bo prawdopodobnie żyją nadal ich dusze, ja w to wierzę.

A samobójcy...? ech. Ranią innych tylko.

Nela, cieszę sie, że już się czujesz lepiej:* ech ech...

[*][*]

Dem

Louis Szalona · Gość

[*]
Nell, tak mi przykro...Jesli ta dziewczyna zgineła to mało istotne wydaje mi sie, gdzie ona stała, gdyz smutek w takeij sytuacji nie pozwala o tym mysleć. Jesteś naprawde silną osoba, skoro dałąs rade pójsc na ten pogrzeb, naprawde...

Moja dobra kumpela zmarła 4 lata temu. Byłąm na jej pogrzebie, ale momentami byłąm bliska zemdlenia...Widziałam erozpacz matki, siostry babci...Milczącego ojca- cierpiącego w srodku. Ten człowiek osiwiał w te kilka tygodni[ paula 3 tygodnie lezała w szpitalu.

pozostaje nam zapalić mentalnie świeczke Sarze i jej chłopakowi
[*]